Cel pracy: W ramach retrospektywnego badania kohortowego oceniano różnice w profilu przeżycia w odniesieniu do wskaźnika masy ciała u pacjentek z czerniakiem błony śluzowej leczonych inhibitorami immunologicznego punktu kontrolnego. Materiał i metody: Jako pierwszorzędowy punkt końcowy analizowano zależność między wskaźnikiem masy ciała a przeżyciem całkowitym u pacjentek z przerzutowym czerniakiem błony śluzowej. Drugorzędowe punkty końcowe obejmowały obraz kliniczny i sposób leczenia czerniaków sromu i pochwy w porównaniu z czerniakami błony śluzowej jamy ustnej oraz odbytu i odbytnicy, a także leczenie chirurgiczne i radiologiczne czerniaków sromu i pochwy. Ocenę przeżycia całkowitego przeprowadzono przy wykorzystaniu analizy Kaplana–Meiera i testu log-rank. Wyniki: W badaniu stwierdzono lepsze przeżycie całkowite (p = 0,02) u pacjentek z czerniakiem błony śluzowej, u których wskaźnik masy ciała wynosił ≥25. Odnotowano różnice w przeżyciu całkowitym między czerniakiem sromu/pochwy a czerniakiem błony śluzowej jamy ustnej (p = 0,02). Nie wykazano natomiast różnic w przeżyciu całkowitym między czerniakiem sromu/pochwy a czerniakiem odbytu i odbytnicy (p = 0,77). Niektóre objawy toksyczności immunologicznej były swoiste dla pacjentek z czerniakiem sromu/pochwy. Wnioski: Otyłość wiąże się z lepszym przeżyciem u pacjentek z przerzutowym czerniakiem błony śluzowej, chociaż w zależności od podtypu nowotworu wyniki mogą być zróżnicowane.