Cel pracy: Celem prezentowanej pracy było porównanie metod oceny grubości naciekania mięśniówki trzonu macicy u pacjentek z rakiem trzonu macicy. Przeanalizowano zgodność wyników rezonansu magnetycznego miednicy i śródoperacyjnej oceny naciekania miometrium dokonanej przez patologa z ostatecznym wynikiem badania histopatologicznego. Materiał i metody: Analiza materiału klinicznego obejmuje chore na raka endometrium leczone pierwotnie chirurgicznie w krakowskim oddziale Centrum Onkologii w latach 2012–2014. Przedoperacyjnie wykonywano rezonans magnetyczny miednicy z oceną naciekania miometrium. W trakcie zabiegu przekazywano wyciętą macicę do badania doraźnego. Przeanalizowano zgodność wyników oceny naciekania miometrium w rezonansie magnetycznym miednicy i śródoperacyjnej oceny patologa z ostatecznym wynikiem histopatologicznym. W analizie statystycznej wykorzystano współczynnik kappa Cohena. Wyniki: Uwzględniono historie choroby 128 pacjentek z rakiem endometrium. Czułość wykonanych przedoperacyjnie badań rezonansu magnetycznego wyniosła 81%, a czułość badania śródoperacyjnego – 84,11%. Współczynnik kappa Cohena to odpowiednio 0,61% i 0,655%, co oznacza dużą zgodność. Obie metody są bardziej dokładne w przewidywaniu nacieku <1/2 grubości miometrium. Ocena naciekania miometrium podczas badania doraźnego okazała się metodą o wyższej czułości, ale niższej swoistości niż rezonans magnetyczny. Wnioski: Dokładność oceny naciekania miometrium w badaniu rezonansu magnetycznego i śródoperacyjnej ocenie patologa jest zbliżona. Użyteczność kliniczna obu metod wczesnej oceny naciekania mięśniówki trzonu macicy przemawia na korzyść metody tańszej i szybszej, czyli badania śródoperacyjnego.