Obowiązujące w ostatniej dekadzie standardy postępowania chirurgicznego w ginekologii onkologicznej zakładały wzrost udziału metod endoskopowych w operacyjnym leczeniu nowotworów złośliwych szyjki macicy bez ujemnego wpływu na odległe wyniki. Ogłoszone wiosną 2018 roku na 49. zjeździe Society of Gynecologic Oncology (SGO) w Nowym Orleanie i opublikowane w tym samym roku wyniki badania LACC, pierwotnie mającego potwierdzić powyższe tezy, wykazały rezultaty odwrotne od oczekiwanych. Okazało się, że odsetek pacjentek wolnych od cech wznowy choroby po średnio 2,5-rocznym okresie obserwacji był istotnie wyższy w grupie pacjentek operowanych metodą otwartą w porównaniu z grupą operowaną metodami endoskopowymi. W tym samym roku ukazały się wyniki innych badań, do których zakwalifikowano grupę ponad 2200 pacjentek operowanych metodą otwartą i endoskopowo, potwierdzające wnioski sformułowane w wyżej przedstawionym badaniu. Niniejszy artykuł stanowi omówienie powyższych badań, ze zwróceniem uwagi na ich potencjalne mankamenty, jak również omówienie komentarzy i opracowań, jakie ukazały się po publikacji powyższych wyników. Stanowią one formę swoistej dyskusji poświęconej aktualnym wytycznym dotyczącym leczenia wczesnych postaci inwazyjnego raka szyjki macicy z uwzględnieniem aspektów bezpieczeństwa onkologicznego takich operacji i ich odległych wyników.

rak szyjki macicy, radykalna histerektomia brzuszna, laparoskopia w raku szyjki macicy, operacje z zastosowaniem robotów w leczeniu raka szyjki macicy