U pacjentów z rozpoznanym nowotworem złośliwym zasadniczą rolę w postępowaniu terapeutycznym odgrywa leczenie operacyjne. Polskie Towarzystwo Ginekologii Onkologicznej w 2017 roku opracowało i opublikowało standardy diagnostyki i leczenia operacyjnego nowotworów żeńskich narządów płciowych. W przypadku pacjentek obciążonych dodatkowymi schorzeniami niezbędna jest przedoperacyjna konsultacja innych specjalistów. Niejednokrotnie konieczne okazuje się dobranie wielospecjalistycznego zespołu operacyjnego. W 2017 roku w publikacji Denisa Querleu w „International Journal of Gynecological Cancer” podane zostały kryteria ograniczające wykonanie optymalnego zabiegu operacyjnego. W przypadkach choroby rozsianej przy braku możliwości wykonania zabiegu radykalnego należy unikać zabiegów ultrarozległych, wiążą się one bowiem z wysokim odsetkiem powikłań. Korzystniejsze wydaje się zastosowanie neoadiuwantowego leczenia systemowego. W niniejszym artykule podjęto próbę odpowiedzi na pytanie, kiedy należy podjąć ryzyko operacji. Po wykonaniu niezbędnych badań dodatkowych operator może ocenić, czy istnieją warunki do optymalnej cytoredukcji. Po uzyskaniu świadomej zgody od chorej zmotywowanej do podjęcia agresywnego leczenia niezbędne są odpowiednie przygotowania – konieczne bywają żywienie pozajelitowe w celu uzyskania prawidłowego poziomu białka w surowicy, przygotowanie przewodu pokarmowego, niejednokrotnie zaszynowanie moczowodów w celu lepszej ich identyfikacji, a także zgoda chorej na stomię i przetoczenie preparatów krwiopochodnych. W opracowaniu zamieszczono ogólne wytyczne dotyczące kwalifikacji do zabiegu operacyjnego z zakresu ginekologii onkologicznej.