Rak piersi jest najczęstszym nowotworem złośliwym u kobiet żyjących w Polsce i innych krajach rozwiniętych; dotyczy to zwłaszcza chorych w wieku około- i pomenopauzalnym. W polskiej populacji dynamicznie rośnie liczba nowych przypadków raka piersi: w 2010 roku stwierdzono ponad 30% więcej zachorowań niż 10 lat wcześniej. Według prognoz epidemiologicznych należy spodziewać się utrzymania tej tendencji w naszym kraju. Podstawowy warunek mogący pozwolić na uzyskanie trwałego wyleczenia to zastosowanie leczenia operacyjnego. Odsetek jego wykorzystania w Polsce wyraźnie wzrósł w ostatnich kilkunastu latach – z 77% w roku 2004 do 90% w roku 2010. Najważniejszym czynnikiem mającym wpływ na odległe wyniki leczenia pacjentów z nowotworami złośliwymi jest stopień zaawansowania klinicznego choroby. Wczesne wykrycie raka piersi, optymalnie w stadium bezobjawowym, może w decydujący sposób wpłynąć zarówno na wybór dostępnych metod leczenia, jak i na jego wynik. W pracy omówiono najistotniejsze aktualne problemy diagnostyki przedoperacyjnej i leczenia operacyjnego chorych na raka piersi. Analizie poddano zagadnienia związane z programem wczesnego wykrywania choroby. W części poświęconej leczeniu chirurgicznemu przedstawiono nowe trendy związane z procedurami leczenia oszczędzającego. Podkreślono konieczność wykorzystania w codziennej praktyce klinicznej wniosków z badania Z0011 i technik chirurgii onkoplastycznej.