Rak pochwy to jeden z najrzadszych nowotworów kobiecych narządów płciowych; w Polsce stanowi jedynie 1–4% przypadków nowotworów z tej grupy. Dotyczy przede wszystkim pacjentek w wieku podeszłym: średnia wieku w chwili rozpoznania to około 70 lat. W początkowych stadiach choroba może być mylona z naciekającym pochwę rakiem szyki macicy – ze względu na podobną symptomatologię i wygląd histopatologiczny. W ostatnich latach zaobserwowano niepokojącą tendencję wzrostową występowania raka pochwy, co ma związek ze starzeniem się społeczeństwa. Praca porusza problem współwystępowania dwóch patologii w obrębie miednicy mniejszej: raka płaskonabłonkowego pochwy i całkowitego wypadania narządów płciowych. Aby umożliwić prawidłowe leczenie przeciwnowotworowe, przed rozpoczęciem brachyterapii należało przywrócić prawidłowe stosunki anatomiczne narządów płciowych. Po nieudanych próbach zachowawczego odprowadzenia wynicowanych narządów płciowych zdecydowano się na leczenie operacyjne, przeprowadzone dwuetapowo, co pozwoliło na wdrożenie brachyterapii. Po usunięciu – w pierwszym etapie – macicy z przydatkami oraz resekcji (w granicach zdrowych tkanek) guza zlokalizowanego w zatoce Douglasa we współpracy z zespołem chirurgicznym wykonano rekonstrukcję aparatu więzadłowego pochwy za pomocą U-kształtnej siatki polipropylenowej, ufiksowanej do kości krzyżowej, z jednoczesnym odtworzeniem przegrody odbytniczo-pochwowej. Na podstawie opisu przypadku przedstawiono i przeanalizowano współczesne metody zabiegowego i systemowego leczenia raka pochwy.