Rak jajnika, jego przebieg i dynamika rozwoju wciąż stanowią jeden z głównych problemów w ginekologii onkologicznej. Poznanie biologii tego schorzenia i możliwość zastosowania licznych elementów uzupełniających podstawowe leczenie chemioterapeutyczne sprawiły, że choroba ze śmiertelnej staje się przewlekłą. Do podstawowych kryteriów leczenia zaawansowanego raka jajnika (FIGO III/IV) bez wątpienia należy obecnie radykalny zabieg operacyjny – dotyczący nie tylko miednicy mniejszej, lecz także jamy brzusznej, w szczególności jej górnych pięter. Wspomniane nieustanne poznawanie biologii nowotworu i liczne wieloośrodkowe badania naukowe doprowadziły do zmiany wielu protokołów operacyjnych, z koniecznością resekcji guza do niewidzialnych makroskopowo „resztek choroby” (T = 0 cm). Jednym z częściej obserwowanych miejsc nawrotu procesu nowotworowego u chorych z zaawansowaną postacią raka jajnika jest wątroba. Za sprawą obserwowanej w ostatnim dziesięcioleciu zmiany koncepcji resekcji wątroby, szczególnie w odniesieniu do guzów przerzutowych, lekarze licznych specjalności zajmujących się chirurgią onkologiczną, w tym ginekolodzy onkolodzy, wykonują tę procedurę zdecydowanie częściej. To element mający bezpośredni, istotny statystycznie wpływ na całkowite przeżycia. Niniejsza praca przedstawia przypadek 34-letniej pacjentki operowanej w Klinice Ginekologii i Ginekologii Onkologicznej Uniwersytetu Medycznego w Białymstoku z powodu wznowy raka jajnika – u chorej wykonano częściową resekcję wątroby.