Wstęp: Angioleiomyoma (leiomyoma angiogenes) jest niezłośliwym nowotworem pochodzenia mezenchymalnego. Jego występowanie w trzonie macicy określane jest jako niezwykle rzadkie, a w okolicy więzadła szerokiego macicy – jako skrajnie rzadkie (opisano jedynie pojedyncze przypadki). Celem pracy jest przedstawienie przypadków angioleiomyoma – trzonu macicy i okolicy więzadła szerokiego macicy – potwierdzonych wynikiem mikroskopowym w pooperacyjnych badaniach histopatologicznych. Określono częstość występowania tego podtypu mięśniaka gładkokomórkowego wśród przypadków operowanych z powodu mięśniaków narządów rodnych. Materiał i metody: Do zabiegu operacyjnego kwalifikowano pacjentki na podstawie badania ginekologicznego, badania ultrasonograficznego oraz oceny histologicznej wyskrobin z jamy macicy. Ostateczne rozpoznanie było ustalane w Zakładzie Patomorfologii Radomskiego Szpitala Specjalistycznego im. dr. Tytusa Chałubińskiego na podstawie badania mikroskopowego materiału pooperacyjnego. Analizę kliniczną przeprowadzono w odniesieniu do przypadków opisanych w dostępnym piśmiennictwie światowym. Określono częstość występowania leiomyoma angiogenes wśród przypadków z rozpoznanymi – w badaniach pooperacyjnych – mięśniakami oraz mięśniakami i współistniejącą gruczolistością śródmaciczną narządów rodnych. Wyniki: Spośród operowanych kobiet z powodu mięśniaków (n = 179; 60,9%) oraz mięśniaków i gruczolistości śródmacicznej (n = 115; 39,1%) narządów rodnych – razem 294 przypadki – utkanie angioleiomyoma mięśniaka gładkokomórkowo-mięśniowego rozpoznano w pooperacyjnych badaniach histopatologicznych dwukrotnie. Stanowiło to 0,68% grupy kobiet z mięśniakami oraz mięśniakami i gruczolistością śródmaciczną macicy. Z kolei w grupie z mięśniakami i gruczolistością śródmaciczną macicy, które współistniały z angioleiomyoma, odsetek ten był ponad dwukrotnie wyższy i wyniósł 1,74%. Omówienie: U obu pacjentek odnotowano wartości wskaźnika BMI świadczące o otyłości (54,6 kg/m² i 36,6 kg/m² – klasa III i II), a także powikłania związane z gojeniem rany pooperacyjnej. Wnioski: Rozpoznanie angioleiomyoma narządów rodnych umożliwia wyłącznie badanie histopatologiczne. Występowanie leiomyoma angiogenes dotyczyło w pierwszym przypadku trzonu macicy, a w drugim okolicy więzadła szerokiego macicy. Odsetek występowania tego nowotworu wśród pacjentek operowanych z powodu mięśniaków narządów rodnych wyniósł 0,68%.