Leczenie operacyjne jest uznaną i zaakceptowaną od 1929 roku metodą leczenia raka trzonu macicy. Wykorzystanie radioterapii jako metody uzupełniającej leczenie operacyjne przyczyniło się do poprawy wskaźnika wyleczeń wśród chorych ze stwierdzonymi niekorzystnymi czynnikami rokowniczymi. W tej grupie chorych jest wiele pacjentek z obciążeniami internistycznymi współistniejącymi z rakiem, które uniemożliwiają leczenie operacyjne. W pracy przedstawiono retrospektywną ocenę wyników leczenia wyłącznie za pomocą radioterapii stosowanej w okresie od 1968 do 1985 roku. Analiza obejmuje 107 chorych w wieku od 43 do 83 lat (średnia 76 lat). W I i II stopniu zaawansowania radioterapią leczono 55 chorych, u których leczenie chirurgiczne było niemożliwe najczęściej z powodu innych chorób, III stopień rozpoznano u 52 chorych. Brachyterapię stosowano za pomocą wyłącznych aplikacji ładunków Heymana u 75 chorych, napromienianie z pól zewnętrznych i brachyterapię z użyciem radu w formie aplikatorów pochwowych i sondy wewnątrzmacicznej – u 24 pacjentek; 8 chorych napromieniano wyłącznie z pól zewnętrznych. Wszystkie chore po leczeniu miały wykonywane trzykrotne frakcjonowane wyłyżeczkowanie macicy. Od 1981 roku przeprowadzano histeroskopową ocenę wnętrza macicy, połączoną z celowanym pobieraniem materiału do oceny mikroskopowej. Spośród wszystkich obserwowanych chorych okres 5 lat przeżyło 47%. W grupie leczonej wyłącznie ładunkami Heymana okres ten przeżyło 45% badanych. W I stopniu zaawansowania 5 lat przeżyło 56%, a w III stopniu – 44% chorych.