Obecnie mniej więcej 1 na 1000 ciąż jest powikłana chorobą nowotworową. Obserwuje się tendencję wzrostową, ponieważ kobiety decydują się na potomstwo w późniejszym wieku. W leczeniu choroby nowotworowej bardzo istotne jest ustalenie wczesnego i pewnego rozpoznania. W tym celu korzysta się z różnych metod diagnostycznych, które pomagają wykryć toczący się proces nowotworowy. Diagnostyka w przypadku kobiet w ciąży jest bardzo zawężona. Fizjologiczne zmiany zachodzące podczas ciąży w organizmie kobiety mogą wpływać na niektóre wyniki, dlatego konieczna jest ich odpowiednia interpretacja przez doświadczonego klinicystę. Dodatkowo niektóre metody diagnostyczne nie mogą być stosowane u kobiet we wczesnych tygodniach ciąży ze względu na ich szkodliwy wpływ na płód. Pewne markery nowotworowe również nie mają zastosowania. Do metod diagnostycznych bezpiecznych dla płodu należą: rozmaz cytologiczny, kolposkopia, USG, badanie palpacyjne, kolonoskopia, badania laboratoryjne, punkcja cienkoigłowa, biopsja szpiku kostnego oraz punkcja lędźwiowa. Większość z nich jest powszechnie stosowana, również u kobiet w ciąży. Istnieją też metody, które są bezpieczne, jeśli stosuje się je w pewnym ograniczeniu. Przy użyciu odpowiednich środków ostrożności można je uznać za nieszkodliwe dla płodu. Należą do nich: biopsja celowana, konizacja, rezonans magnetyczny, mammografia oraz w niektórych przypadkach RTG. Metody diagnostyczne przeciwwskazane w ciąży to przede wszystkim: rentgenografia, tomografia komputerowa, według niektórych autorów laparoskopia oraz badanie z użyciem izotopów promieniotwórczych.