W diagnostyce i monitorowaniu leczenia chorych na raka trzonu macicy rutynowo oznaczanym markerem jest Ca 125. Ponieważ czułość diagnostyczna tego markera, zwłaszcza u chorych w niskich stopniach zaawansowania, jest niezadowalająca, stale poszukuje się nowych markerów, które mogłyby być pomocne w diagnostyce tej grupy chorych. W literaturze nadzieje wiązano z cytokinami jako „potencjalnymi” markerami nowotworowymi. Jednak cytokin nie można zaliczyć do klasycznych markerów nowotworowych. Podwyższone stężenia wielu z nich, mimo że znacznie wyższe u chorych na nowotwory niż u osób zdrowych, występują równiez w wielu innych przewlekłych chorobach i stanach patologicznych. Przydatność oznaczeń cytokin w surowicy krwi chorych w przebiegu leczenia jest więc sprawą otwartą, wymagającą dalszych badań. Na podstawie badań własnych, a także innych autorów, można scharakteryzować cytokiny jako markery klinicznie przydatne, w szczególności u chorych w niskich stopnia zaawansowania, oraz jako niezależne czynniki prognostyczne. Dzięki temu mogą być pomocne w określaniu prawdopodobnego dalszego przebiegu choroby i tworzyć dodatkowe przesłanki dla indywidualnego doboru optymalnych metod leczenia. We wstępnych badaniach chorych na raka trzonu macicy stwierdzono podwyższone stężenia wielu z oznaczanych cytokin, jednak czułość diagnostyczna była najwyższa dla IL-6 i sTNF RI. W badanej grupie chorych tylko u niewielkiego odsetka chorych podwyższone były stężenia Ca 125, podczas gdy stężenia IL-6, IL-8, VEGF i sTNF RI były podwyższone u ponad 50% chorych. Badania dotyczące przydatności oznaczeń tych parametrów są kontynuowane. Być może komplementarne oznaczanie Ca 125 z jedną z cytokin znacznie podwyższy czułość diagnostyczną testu.