Rozrost bony śluzowej macicy jest często spotykanym zaburzeniem u kobiet w wieku rozrodczym, a także w okresie pomenopauzalnym. Diagnoza stawiana jest na podstawie materiału pobranego z jamy macicy i ocenionego przez patomorfologa. Obowiązujący od 1994 roku podział histopatologiczny to: 1) rozrost prosty; 2) rozrost złożony; 3) rozrost prosty z atypią; 4) rozrost złożony z atypią. Do czynników ryzyka powstania rozrostów błony śluzowej macicy zaliczamy: otyłość, cykle bezowulacyjne, nowotwory jajnika, niezrównoważoną hormonalną terapię zastępczą, stosowanie tamoksyfenu. Postępowanie w rozrostach błony śluzowej macicy powinno uwzględniać wiek badanej, rodzaj rozrostu, objawy oraz informacje dotyczące planowanego przez kobietę w przyszłości potomstwa. U kobiet w okresie reprodukcyjnym najczęściej proponowane jest leczenie hormonalne progestagenami. Do leczenia zachowawczego stosuje się wszystkie grupy progestagenów. Nie przeprowadzono badań co do najbardziej skutecznej dawki oraz rodzaju progestagenu. Inne metody leczenia zachowawczego, o wiele rzadziej stosowane, to wkładka wewnątrzmaciczna z lewonorgestrelem (LNG-IUS), danazol i analogi GnRH. U kobiet w okresie pomenopauzalnym w przypadku rozrostów bez atypii można przeprowadzić próbę leczenia hormonalnego lub należy wykonać zabieg usuwający bądź niszczący błonę śluzową macicy. Metodą z wyboru jest histeroskopowa elektroresekcja błony śluzowej macicy.