Cele pracy jest przedstawienie technik laparoskopowych stosowanych w chirurgicznym leczeniu raka trzonu macicy. Rak endometrium jest drugim co do częstości występowania nowotworem narządów płciowych kobiecych w Europie. W około 80% przypadków chorobę wykrywa się w I stopniu klinicznego zaawansowania, kiedy nowotwór ograniczony jest do trzonu macicy. Podstawową metodę leczenia stanowi chirurgia, od roku 1989 obowiązują zasady chirurgiczno-patologicznej oceny zaawansowania według protokołu Międzynarodowej Federacji Ginekologów i Położników (FIGO). Klasycznym sposobem postępowania chirurgicznego jest laparotomia. Laparoskopowo-pochwowa metoda usunięcia macicy i węzłów chłonnych w przypadkach raka trzonu opisana została w 1992 roku. Celem pracy jest przedstawienie technik laparoskopowych stosowanych w chirurgicznym leczeniu raka trzonu macicy. Materiał i metody: W Klinice Nowotworów Narządów Płciowych Kobiecych Centrum Onkologii w Warszawie metodę laparoskopowo-pochwową w przypadkach raka endometrium zaczęto stosować od 1994 roku. Laparoskopową limfadenektomię biodrowo-zasłonową wykonywano metodą przezotrzewnową opisaną przez Querleu. W celu usunięcia macicy z przydatkami przeprowadzano dwa rodzaje operacji: laparoskopowo wspomaganą histerektomię przezpochwową (LAVH) oraz całkowitą laparoskopową histerektomię (TLH). LAVH wykonywano u chorych z dobrym dostępem pochwowym oraz u wieloródek, TLH – u chorych z trudnym dostępem pochwowym. Wniosek: W wybranej grupie chorych z rakiem trzonu macicy można zastosować laparoskopową metodę leczenia chirurgicznego. Wybór techniki operacyjnej (LAVH, TLH) zależy od warunków anatomicznych chorej.