Wysoka liczba zgonów z powodu raka szyjki macicy pozostaje w naszym kraju wciąż aktualnym problemem. Niekorzystna sytuacja epidemiologiczna utrzymuje się od wielu lat, pomimo iż od czasu odkryć Papanicolaou dysponujemy testem diagnostycznym umożliwiającym prewencję wtórną tego nowotworu. W okresie ostatnich lat w Polsce funkcjonują programy wczesnego wykrywania raka szyjki macicy oraz wzrasta ogólna liczba wykonywanych badań cytologicznych, niestety nie ma to pozytywnego odzwierciedlenia w statystyce umieralności kobiet. Powstaje więc pytanie o przyczynę takiej sytuacji i o możliwości adaptacji doświadczeń europejskich, szczególnie krajów skandynawskich, do polskich warunków. Wiąże się to z podniesieniem zarówno kwalifikacji personelu, jak i efektywności stosowanych procedur diagnostycznych i leczniczych. Kluczowym elementem jest w opinii autorów zapewnienie zaplecza logistycznego, które jako centrum koordynacyjne organizuje funkcjonowanie masowego programu badań przesiewowych. Wdrożenie sprawdzonych wytycznych systemowych prowadzenia programów wczesnego wykrywania raka szyjki macicy do polskiego systemu opieki zdrowotnej daje jedyną szansę poprawy wskaźników epidemiologicznych dla tego nowotworu.